आपलं वेगळंपण

सगळ्यांच सारखंच असत , मन कधी नाही मानत .
आपलंच वेगळं करत खुळ , सारख मिरवत असत .

दुसऱ्याला अनुभवाचे बोल सांगता सांगता ...
स्वतःच ते भोगलंय ह्याचा विसर मात्र जाणून करवत .

समोरचे प्रश्न फारच शुल्लक असतात ...
मात्र उत्तर अनुभवांना पसरवेल म्हणून तुम्ही गप्प राहतात.

खरच कधी करतो का आपण मन नेहमी मोकळ ?
का उगाच हसण्यावारी .. मोकळीक दाखवतो इतरांना ?

प्रश्न तुम्हाला पण पडले असतील केव्हातरी ....
पण उत्तरासाठी विचारायच्या प्रश्नांच्या विचारात ही पडता तुम्ही.

परिसरातील साम्यतेला साधारणपणा समजता तुम्ही;
मात्र आपला वेगळेपणा जपायला .. स्वतः पासूनच वेगळे होत असता तुम्ही.

हम आजभी वहीँ है

जवाब बदल गए है ..
सवाल आजभी वही है |

रिश्ते बदल गए है ..
लोग आज भी वही है |

फासले आज बढ़ रहे है ..
पर हम आजभी वहीँ है |

मुड़कर कभी देखा भी होता ..
हर मोडपर निशां आज भी तुम्हे वहीँ मिलते |

मुसाफिर

मुसाफिर बनकर आऐ इस जन्नत पर ,
करवाओं के साथ चलकर राहे कांटी अबतक |

कुछ साथी ऐसे मिले .. लागा पड़ाव आ पहुंचा ,
पर सुबह होते .. हम थे वही और कारवां निकल पड़ा |

अब कोई आस मंजिल की नहीं दूर तक ...
हर हमराही से बस इतनाही पूछते है ....

क्यूँना और कुछ देर पहले मिलते ....
मोड़ पर राह बदलनेसे पहले कुछ वक्त और बिताते |

मन भिजायला ......

दरवळणारा गंध मातीचा .. अन गारवा रिमझिमणाऱ्या थेंबांचा
भिजवून जातो आजही मनाला अन शुष्क मातीला ...

भिजता माती चित्र स्फुरते तिच्यात मुर्तीकाराचे ..
अन भिजता मन .. पुन्हा गुंफते विश्व स्वप्नांचे

भिजता माती .. अंकुरतात बीजे जुनी अनेक
मन भिजते अन .. पुन्हा अंकुरतात आठवणी अनेक

ओलावा मातीतला .. वाढवतो समवेत नवजीवानाला
पण ओलावा मनातला .. वाहतो सोबतीस भूतकाळाच्या

भिजणारी माती नवनवीन रूपे साकारते ..
भिजणार मन मात्र जुन्याच आकारात गुरफटते ...

माती भिजायला पुष्कळदा वेध पावसाचे लागतात ....
मन भिजायला ...... एकटेपणाचे कोरडे वारेही पुरतात !