कण वाळूचा

मरुस्थालावर वावरणाऱ्या वाळूचा कणही सोसतो उष्ण वारे ,
रुक्ष सोबतीने इतरांच्या जमून जाते त्याला ही सारे ...


तळपणाऱ्या भास्कराप्रमाने तोही तळपतो ...
अन शीतल चंद्राचा गारवाही तो संचीतो ....

आली सर एखादी .. चिंब भिजवणारी कुठून तरी ..
त्यातही निमूट पणे बिचारा भिजतो ...

बोचरी सर्दी अन तळपते अंग दोघांना सोसणारा कण तो ..
न जाणे त्या ओलाव्याने मात्र कसा तडकतो .. !

C Interview Question: Program to reverse words from the string

Program to reverse a words from the string:
below program will
input:This is me 123456789
output: sihT si em 987654321

#include
#include
#include


void reverseWord (char *word, int size)
{
char tempc;
if( size <= 1)
return ;
tempc= *word;
*word=*(word+size-1);
*(word+size-1)=tempc;
reverseWord(word+1,size-2);


}
int main()
{

char inputStr[]={"This is me 123456789"};
char* strPtr=inputStr;
char* wordHeadPtr=strPtr;
int count=0;
printf("Input string is : %s \n",inputStr);

do
{

if((*strPtr=='\0') || (*strPtr==32))
{
reverseWord(wordHeadPtr,count);
if(*strPtr== '\0')
break;
count=0;
strPtr++;
wordHeadPtr=strPtr;
}
else{

count++;
strPtr++;
}
}
while(strPtr);

printf("Final string is : %s \n",inputStr);
}

Our Village

My parents are settled in metro city, with many struggle in their life.
For us it was like a easy bread living. Annually in our summer vacation we used to go our
native place, where greenery and life was near to nature.

Travelling to our native was like a single State Transport bus, which was doing only one roundtrip in a day.
Roads were like Ghats. Those days when we hardly had any sort of entertainment like TV
(Even electricity) for more intervals.

Life there was slow with peace, but granny had good storage of grain in our house.
I wondered many times from where they got it. As markets and all are at very remote places.
Once I asked dad about this and how grandparents live here? He did not answered but smiled and
took me into our farms.

He explained me the whole process of cropping. All things we getting from the grocery stores, fruit stall all comes from the earth ... our farms. People in villages do farming and earn their necessary things to live. Also nature provide them many source to earn money , like selling of Bamboo.

He added one more line; villagers are closer to nature. Which feeds and cares them.
In metros we are far from those caring hands.

त्या लाटा

किनाऱ्यावर सागराच्या उभा होतो , जाण्यास जवळ निळ्या गालिच्याच्या ,
पण लाटा सागराच्या रेखाटत होत्या अनेक रेखा बंधनाच्या ....

प्रत्येक पावलावर उमटत होत्या अनेक रेषा..
रेखा होत्या त्या... की अडथळे वाळूचे ..

येणाऱ्या लाटा का प्रतिकारत आहेत माझ्या पावलांच्या ..
सोडून किनारा येतोय जवळ त्यांच्या .. का हेही नाही मनात त्यांच्या ..

स्तब्ध राहता किनाऱ्यावर मी ,
बोलली लाट एक त्यातली ..

निळसर अथांग सागर लोभवेल तुला ,
असीमित संपत्ती दडलेली आत सुखावेलही तुला ,

पण मार्ग परतीचा नाही सोप्पा तेवढा ...
क्षारता अनेक डोळ्यांची लाभलीय या समुद्राला ...

मन शोधतोय मी

काही मने सदा इतरांच्या मनाचा विचार करतात ..
तर काही मने सदैव आपल्यातच गुंततात ...

काहींना वाटते सर्वे काही नवे नवे ...
तरी काहींनी सोसलेले असतात अनेक पावसाळे ...

काही नियतीशी झगडतात सदानकदा
तर काही विसावतात कवचात आपल्याच अनेकदा .

काही शोधतात उन्हातही गार सावलीचे निवारे
तर काहींना भासतात बंधिस्त ते मोकळे वारे

काहीं तर हरवतात स्वतः ला कित्येकदा
तर काही सांभाळतात वादळात इतरांना अनेकदा ..

काही मने मात्र इतरांना दूर करतात .. विचार करून त्यांच्या सुखाचा
काही जातात दूर .. करता विचार आपल्या मुळे होणाऱ्या त्या दुखांचा

काही मन गप्प राहतात .. तर काही चटकन बोलून जातात ...
काहींच बोलण काळात सामावलं जात नाही ...
तर काहींच बोलणं निरर्थक वाटत .

कृतींच्या अपयशी प्रयत्नात घुसमटलेली मने पहिलीत मी ..
पण अपयशातूनही फुलणारे ते मन आजही शोधतोय मी ...

सोबतीचा अंधार

वाट पाहताना उजाडण्याची काळोखाच्या सर्व छटा पहिल्यात मी ..
प्रत्येक छटा भरत होती रंग विरहाचे मम जीवनात ...

त्यांसोबत चित्र साकारताना कुठे वाटल अजुन उजाडेल काही वेळात ...
ती वेळही सरत आहे . मज जवळ येत आहे ....

काही क्षणच उरलेत .. अन सर्व चित्र बदलेल जीवनाचे ..
पण पुढच्या उजेडाला अजूनही ग्रहण आहे दाट धुक्याचे ..

आता धुकं ही सरल अन प्रकाश जणू पसरला भोवताली ..
अन त्यामधून प्रतिमा हलकीच तुझी डोकावली ..

समोर येताच तू विसरलो मी त्या गर्द छटा काळोखाच्या ..
ते चित्र विलक्षण एकाकी पणाचे..

पण पाहून तुला का वाटते मनाला अजूनही हे वास्तव नाही ...
परत मावळतीच्या वेळेस तोच अनुभव येईल का पदरी ...

पुन्हा ती आसुसलेली नजर, परत एकदा पहाटेच्या दिशेने जाईल ....
अन सोबतीचा अंधार मात्र ... कायमचा माझा होईल ...

तुमचे जिवन

किनाऱ्यावरून निघणार्या गलबताला कोणी विचारात का..
... आणखी थोड थांबणार का ?
जिवनातून जाणाऱ्या सुखद क्षणाला आपणही कधी विचारलत का ..
... आणखी लांबवणार का ?

गलबते निघून जातात .. क्षण ही आठवणीत जुडतात ..
मागे राहतो तो फ़क़्त किनारा आणि आपण .. दोघेही एकटेच .

पण सदैव का त्यांनीच वाट पहावी .. कोणाच्या सोबतीची ...
का नाही चिंतू शकत अस्तित्व आपले एकांगी ...

क्षण केव्हातरी परत येतीलच .. अन गलबते ही विसावतील ...
तो पर्यंत जगणे हे तुमचे अन फ़क़्त तुमचेच असते ...

ती पाऊलवाट

चहूकडे हिरवा गालीचा , अन त्यातून जाणारी एक पाऊलवाट ..
जातोय त्यातून पुढे .. सोबत घेऊन गारवा निसर्गाचा ...

ऊन अजुन एवढं नाही .. दवाचा स्पर्श तळव्याला ,अन मनाला ..
धुकंही तसच पसरलेलं भोवती ... सामवून घेण्यास मिठीत ..

अचानक एक सर पावसाची हलकीच येऊन जावी ....
अन ओलावा मनातला वाढवून जावी ....

पाऊलवाट परत चुकवावी रस्ता माझा ...
अन परत तोच सहवास मिळावा मला भोवतालचा ..

कदाचित ह्या वाटेवर आजही काही पाऊल खुणा आहेत ..
वाट मी चुकत आहे .. की हा त्यांचाच पाठपुरावा आहे ?

ऊन जरा वाढत आहे .. अन धुकही विरळ होतंय ...
स्पष्ट दिसणाऱ्या वाटेवर मात्र ... ती पावलं आता नाही दिसत ..